قدم به قدم، در راه تو بودم و با هر گامی خداوند وحی ای برای برگشتنم می فرستاد. او در هر لحظه به من اخطار می داد و من بی توجه هم سان آسمانی که چه سر پناهی داشته باشی، چه نه می بارد، پیش می رفتم. برای چشیدن معنای زندگی به بوسه ات احتیاج داشتم و خداوند هم سان پدری برای خلف کردن فرزندش می کوشید. می دانست که بی فایده است زیرا از یاد نبرده بود روح یه دنده ای در جسمم دمیده است. 
کافه در سکوت مطلق بود و در یک سمت من بودم و رو به رویم تو و در سمت دیگری عزرائیل که در مقابل آن ابلیس زیر چشمی نظاره گر بود. یکی نهی می کرد و دیگری مشتاقانه وصیت می کرد. در چشمان خوشگل تو هم عشق موج می زد و هم ترس روانه بود. قدم برداشتم تا جایی که گرمای نفس هایت را بر روی صورتم احساس می کردم. من می خواستم یک عمر پاکدامنی را دور بریزم. اینبار تو در چشمان من عشق و تردید دیدی. و زمزمه کردی اگر مرا برای یک بوسه می خواهی. ببوس لب های که برای تو هستند. چشمانت را بستی، سپس من هم چشمانم را بستم. 
از درون در میان آن تاریکی نوری دیدم که داشت دورتر می شد.خالقم را صدا زدم. نور ایستاد. گفتم: چکار کنم؟ 
فرمود: وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۛ شَهِدْنَا ۛ أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَٰذَا غَافِلِینَ. ( اعراف، آیه ۱۷۲)
 پروردگارم را یاد کردم که متوجه شدم خیلی وقت هست چشمانت را باز کردی و به من خیره شدی. 
قاشق را از بستنی آغشته کردم و به لبهایت رساندم و گفتم: خانومی فعلا این بوسه را از عاشق  دلتنگت بپذیر.

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد
نه هر کلکی شکر دارد نه هر زیری زبر دارد
نه هر چشمی نظر دارد نه هر بحری گهر دارد
[مولانا]
الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
[حافظ]
بنال ای بلبل دستان ازیرا ناله مستان
میان صخره و خارا اثر دارد اثر دارد
[مولانا]
الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها
[حافظ]

شهرام ناظری