پرتو خورشید می تاپد بر تختی که من خوابیده ام

شاخه های درختان لبخند می زنند بر پنجره اتاق من

کوهستان مدهوش است از این صبح

نسیم با لاک پشت هم سفر می شود به سمت دهکده

خنده های قهوه لبریز از عشوه های من شد

 کتاب باز از عشق می گوید

پرستو از فردایی بزرگتر شدن خانواده

خاک از بارانی که امشب به ملاقاتش می آید

همه خوشحال، خرسند،

همه عاشق امروز و فردا.

بی خیال گذشته،

وقتی به هم نگاه دوخته ایم.