آواز زندگی
معجونی می خواهم تا از این سروهای کهنسال بالا تر روم. آن قدر نه، که خدا به پندارد به جایگاهش رسیده ام و نه تا حدی که خود را هنوز حقیر بنامم.باز بزرگترین منتقدم می گوید: نمی فهمم. نمی دانم از این دارالمومنین کی خارج می شوم. چرا من تنهایم؟ چرا هیچکسی در همسایه گی سرو نمی نشیند و حرف هایم را تماشا نمی کند؟ چرا این قد دورم از رویاهایی که می پرورانم؟ چرا این قد ار آن چیزی که می خواهم باشم، دیرم؟ جوابی نیست در اطرافم، جز منتقد که می گوید: نمی فهمم. در زیر پیر ترین سرو نشسته ام و می نوازم.آواز آزادگی من از این شهر را. می آید و من با صدایش او را لمس می کنم. او می خواند در گوشم، خبر های از پشت این دیوار. از آسمان های قرمز و درختانی که جای خود را به ساقه های طلا داده اند.درختان باغ در خود می لرزند به این سخنش. دوباره در رویا می روم و درختانی می کشم که از انبوهشان می ترسم. با این که دیگر واقعیت ندارد...
پ ن: شخصیت و زبان داستان: دختر. مکان داستان: باغ فین.کاشان معروف به دارالمومنین. بزگترین منتقد:عقل دختر. با صدایش،لمس کردن: نسیم. ساقه های طلا: گندم.
دستهبندی
-
خود کاوی
(۶۲) -
خود دیگری
(۳۲) -
خود تنهایی
(۲۶) -
خود زندگی
(۱۵) -
خود خیالی
(۴۰)-
داهول
(۲) -
پسرک دهاتی
(۴) -
شاهزاده زم
(۱)
-
-
خود یابی
(۲۴) -
خود شیفتگی
(۵۶)
بایگانی
- آذر ۱۴۰۲ (۲)
- آبان ۱۴۰۲ (۱)
- شهریور ۱۴۰۲ (۳)
- تیر ۱۴۰۲ (۴)
- خرداد ۱۴۰۲ (۳)
- فروردين ۱۴۰۲ (۲)
- اسفند ۱۴۰۱ (۲)
- مهر ۱۴۰۱ (۱)
- شهریور ۱۴۰۱ (۱)
- تیر ۱۴۰۱ (۳)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۱)
- فروردين ۱۴۰۰ (۱)
- دی ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۹ (۱)
- آبان ۱۳۹۹ (۱)
- مهر ۱۳۹۹ (۱)
- شهریور ۱۳۹۹ (۲)
- مرداد ۱۳۹۹ (۹)
- تیر ۱۳۹۹ (۲)
- خرداد ۱۳۹۹ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۳)
- فروردين ۱۳۹۹ (۷)
- اسفند ۱۳۹۸ (۵)
- بهمن ۱۳۹۸ (۸)
- دی ۱۳۹۸ (۱۶)
- آذر ۱۳۹۸ (۲۹)
- آبان ۱۳۹۸ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۸ (۴)
- تیر ۱۳۹۸ (۸)
- خرداد ۱۳۹۸ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۶)
- فروردين ۱۳۹۸ (۴)
- اسفند ۱۳۹۷ (۱۲)
- بهمن ۱۳۹۷ (۹)
- دی ۱۳۹۷ (۸)
- آذر ۱۳۹۷ (۵)
- آبان ۱۳۹۷ (۵)
- مهر ۱۳۹۷ (۱۰)
- شهریور ۱۳۹۷ (۷)
- مرداد ۱۳۹۷ (۶)
- تیر ۱۳۹۷ (۷)
- خرداد ۱۳۹۷ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۹)
- فروردين ۱۳۹۷ (۷)
- اسفند ۱۳۹۶ (۷)
- بهمن ۱۳۹۶ (۴)
- دی ۱۳۹۶ (۱۲)
- آذر ۱۳۹۶ (۶)
- آبان ۱۳۹۶ (۴)
- مهر ۱۳۹۶ (۱۷)
- مرداد ۱۳۹۶ (۱)